Prolog: "Studium w nektarze"

[SOUNDTRACK]

Na początku był chaos.

A z chaosu wyłonił się dziadzio. Dziadzio Kronos, który zżarł swoje dzieci. Ciekawe, czy nas też by zjadł. W sumie, skoro lubił jeść, to my oficjalnie łączymy się z nim mentalnie. W każdym razie, jeden z jego synków cudem uniknął pożarcia i potem, namówiony przez babuleńkę, zarżnął dziadunia podstępnie i okrutnie, ratując tym samym swoje rodzeństwo, którego – jak się później okazało – nienawidził hardo.

Ta, to nasz tatuś. Zeus. Wielki i potężny Zeus, który uważa, że jest wielki i potężny, ale lęka się prawdziwej królowej Olimpu – Hery. Zapamiętajcie: Olimpem rządzi Hera. Ona widzi i wie wszystko. Podpadniesz Zeusowi? Spoko, jakoś się wykaraskasz. Ale Herze? Oho, szykuj się na Tartar.

ZASADA #1.

WSZYSCY MOGĄ SIĘ DOWIEDZIEĆ.

ALE NIE HERA.

Szkoda w sumie, że tatko zarżnął dziadzia. Może nie byłoby tylu zasad i ograniczeń w śmiertelnym świecie. Jak my to widzimy za panowania Kronosa? Wóda lejąca się strumieniami. Rzeki miodem i mlekiem płynące… no, dobra, może odrobinkę przesadziłyśmy. Rzeki płynące krwią. W ostateczności sosem salsa. Ale byłoby cool, no nie? Hades w sumie miałby sporo roboty, ale… dobra, świata by nie było. Byłby tylko Olimp… a tam bogów ni w ząb.

Dobra, okay! Może jednak dobrze się stało, że tatuś zarżnął dziadzia.

W każdym razie!

Zeusek i Hercia mieli ciut dzieci.

W sumie to w cholerę ich było.

Na oko ze trzy tysiące, jak nie więcej.

Bogowie mogą się puszczać z kim chcą, ok?! Nie oceniajcie!

Puknąłeś śmiertelniczkę i zaszła w ciążę? Stało się! Nic to! Będzie półbóg, to nic, serio!

Kazirodztwo? Normalka!

Zoofilia?... cóż… no zdarza się, ale dziwne masz upodobania. Nekromania? Dostaniesz po łbie od Hadesa, ale też się da. Podsumowując – w świecie bogów praktycznie wszystko się da. A jak się nie da, to trzeba próbować do bólu, aż będzie się dało. Do bólu. Ból się skończy i dalej.

W każdym razie, Hercia wybaczyła Zeusowi wszelkie zdrady i cudem, ale jednak szczęśliwie, zamieszkali na Olimpie. I tu zaczyna się zabawa.

Bo według Was, śmiertelników, zwykłych ludzi i – jak to my zwykliśmy mówić – bezużytecznych ścierw, Olimp to majestatyczne miejsce, w którym bogowie podejmują wielkie decyzje podczas długich, poważnych narad.

Ale prawda jest nieco inna.

Powiedzmy, że pewnego cudownego, błogosławionego dnia na początku swojego panowania, Zeus stworzył nektar bogów. Złoto w płynie, powiadamy wam, dosłownie i w przenośni. Niby w małych ilościach sposób na utrzymanie nieśmiertelności, ale po pomieszaniu z innym trunkiem albo po prostu po przedawkowaniu, to… cholerstwo daje naprawdę niezłego kopa.

NAGŁA ZMIANA SCENERII.

Wyobraźcie sobie coś takiego: brokatowo-podobne coś sypie się z nieboskłonu na głowy bogów greckich, podczas gdy Posejdon wlewa swemu młodszemu bratu, Zeusowi, hektolitry nektaru do gardła, a reszta Olimpu zgodnie krzyczy: "PIJ! PIJ! PIJ!".

No. Tak mniej więcej to macie obraz tego czegoś.

A przynajmniej tak to właśnie wyglądało, jeszcze jakieś kilkaset lat temu. Bo niestety… teraz Olimp trochę opustoszał.

Wszystko to stało się za sprawą wielkiego, ogólnoświatowego wydarzenia, które my, bogowie, półbogowie, ogólnie wszystkie istoty wyniesione ponad Was, ludzi zwykłych – nazywamy pospolicie "Zdegradowaniem". Dlaczego? Ah. Pozwólcie, że wyjaśnimy.

Wspomniane kilkaset lat temu ludzie – czyli wy, bezużyteczne ścierwa – przestali w nas wierzyć. Wsadziliście nas do książek od historii, i aktualnie można nas znaleźć tylko tam. W cholernych podręcznikach. Ta. Zrobiliście z nas antyki i uznaliście, że nie istniejemy. A niech Was szlag…

Z naszymi kuzynami stało się to samo. Asgard, rodzinka znad Nilu, najbliżsi nam rzymscy przyjaciele, ludzie z Persji, z mitologii Azteckiej, nawet celtyckiej – no do cholery, ludzie, co z wami?! – a i ci z Japonii i Chin nie mają łatwo – wszyscy zdegradowani do roli legend i historyjek zabawiających turystów.

Jedni to mieli farta, na przykład Jezus, bo on się utrzymał. Zazdrościmy hardo, ale co poradzić. Pan Bóg przemówił, zesłał synka i bum, macie nowego faceta do czczenia. Pomińmy ten fakt. Wykopali nas z piedestałów i tyle, ale nic nie da się zrobić w tej kwestii.

Czasy wielkich bogów przeminęły.

Co się z nimi stało?

A. No właśnie.

O tym jest cała ta historia.

Zesłali nas na Ziemię. Olimp, Asgard, wszystko pozamykane, a bogowie – i półbogowie, i herosi, i tytani, demony, topielce, serio, różnej maści istoty – wszyscy popieprzają sobie po Waszej kochanej, niewinnej Ziemi, szukając sposobu, aby przetrwać. Czekają ponoć, aż powrócą ich czasy świetności (naiwni, phi).

No i teraz, wydaje nam się, najciekawsze.

Wiecie, co jest w tym wszystkim najgorsze? To, że praktycznie wszyscy musimy chodzić do szkoły. Tak, dobrze słyszycie. To wszystko Wasza wina, bezużyteczne ścierwa! Przez Was musimy się "edukować" aby zasłużyć na powrót do naszych domów. Bo tak uznali Hera, Zeus, Odyn… czyli krótko mówiąc ci, których w pewnym sensie stać na to, aby zostać na najwyższych królestwach.

Musimy radzić sobie sami, jak normalni śmiertelnicy, bo z ogółu to… zabrali nam moce. Inaczej – my je straciliśmy. Artefakty nie mają już dawnej siły, magia nie działa, a jedyne, co nam pozostało, to nieśmiertelność. Tak, Zeus podzielił się przepisem na nektar i teraz wszyscy już go znają. To nas utrzymuje przy życiu. Nas. Bogów.

Pamiętacie, co mówiłyśmy wcześniej o tym, że nektar bogów to "złoto w płynie, dosłownie i przenośni"? Ta, mówiłyśmy serio.

Witajcie w biznesie.